Mijn voorspelling over de opinie van de fysiotherapeut kwam heel behoorlijk uit. Sindsdien ben ik weer vrolijk aan de slag met van alles en nog wat; inclusief gewoon fietsen, body pump (viel nogal mee) en spinning (viel nogal tegen). Het laatste ligt vooral aan het feit dat ik me rechts absoluut niet op de trapper staande kan houden.
Wat me vooral tegenvalt is de snelheid waarmee de spierkracht in mijn enkel terugkeert, en de mate waarin diezelfde enkel geplaagd blijft door vocht. Zelfs direct na het opstaan is mijn rechterbeen aanzienlijk dikker dan mijn linker; aan het eind van de dag ziet het eruit als op de foto: een mooie slanke enkel enerzijds (op de foto zou je het haast spichtig noemen) en een wanstaltig vormeloos ding anderzijds.
Ik dacht zelf dat dit wel de normale ontwikkeling zou zijn; per slot van rekening doe ik naar mijn gevoel zo'n beetje alles wat ik kan om er zo snel mogelijk weer helemaal bovenop te komen, dus de voortgang zou maximaal moeten zijn - ik moet gewoon geduld oefenen. Gisteren was de fysio toch een andere mening toegedaan. Het feit dat ik echt nog van geen kanten rechts op mijn tenen kan staan vond hij teleurstellend, en hij legde een voor mij verrassend verband tussen vocht (duidelijk teveel) en spierkracht (duidelijk te weinig). Hij denkt aan een wondoedeem. Het klopt in ieder geval dat die wond nog rood en geïrriteerd oogt. Morgen daarom een nieuwe afspraak, met een collega met meer oedeemexpertise.
Wordt vervolgd. Mijn klassiek onderlegde lezers (die ik trouwens waarschijnlijk allemaal kwijt ben, met zo'n lage blogfrequentie haakt iedereen af) beseffen natuurlijk allang dat ik wil eindigen met een episode genaamd "De Snelvoetige". Die laat nog even op zicht wachten!
